Kostenverdelingen

Bij de vergelijking van gemeenten wordt vaak gekeken naar hoogte van heffingen en belastingen. Ook de huurprijzen van accommodaties, de kostendekkendheid van bijvoorbeeld de begraafplaatsen en leges voor een vergunning, zijn regelmatig terugkerende blikvangers in de media. De uitkomsten van dit soort vergelijkingen worden in hoge mate bepaald door de uitgangspunten, die een gemeente hanteert bij de kostenverdeling en kostentoerekening.

Vaak zijn de kostenverdeling en  kostentoerekening  bij gemeenten beleidsmatig onvoldoende  verankerd. De paragraaf bedrijfsvoering biedt een goed plafform voor de beleidsvorming op dit terrein.


Een goede opzet voor de kostentoerekening maakt gebruik van de volgende 4 ijkpunten:

- theoretisch/bedrijfseconomisch verantwoord

- administratief eenvoudig te verwerken

- transparant voor ambtenaren, bestuurders, burgers en andere betrokkenen

- uitkomsten, die maatschappelijk aanvaardbaar zijn

Welk gewicht de verschillende uitgangspunten krijgen, is de uitkomst van een bestuurlijke afweging, maar alle 4 dienen een rol te hebben.

De verdeling van de overhead in overheidsorganisaties is een specifieke problematiek. Bij gemeenten is in relatie met regels uit het Besluit Begroting en Verantwoording ( BBV )  het gebruik van kostenplaatsen algemeen. De uitwerking varieert en verzandt makkelijk in te gedetailleerde systemen. Ik wil hierbij vooral streven naar transparantie, maar ook naar de inzet van kostenplaatsen voor een betere sturing door en verantwoording van de verantwoordelijke leidinggevenden.